Hayat dediğimiz şu kısıtlı zamana neleri sığdırıyoruz, acılar .. sevinçler.. öfkeler..
Her insanın başından hastalık diye bir imtihan geçiyor, bundan 10 sene önce hastalığım ile ilk kez tanıştım..
Doktorum, elinde raporlar ve tahlil kağıtları ile karşımdaydı, kötü haberi vermek için ..Susmak güzeldir diye düşünüp sonuna kadar dinledim..konuşması bittiğinde ise eşimin yüzüne baktım, o da bana bakıyordu ve '' Allahın gücü herşeye yeter'' dedi...
Doktor ,sanırım sakin oluşumuzdan olsa gerek meselenin ciddiyeti hakkında tekrar konuşmak istedi..
İşin aslı bu sonucu beklemiyorduk,o gün hayatımıza giren bu hastalığın adı ''Adonema'' diyede bilinen Beyin tümörüydü..
Yaklaşık 10 senedir madden yorucu ve ağır geçen( manen bir hazine bildiğim ) bir imtihanın sonuna geldim, inşallah bu hastalığımdan tamamen kurtulacağım , şimdilik son aşama olan ilaçla tedavi ile bastırılmış durumda..
Peki bu maddeten ağır imtihanı manen hafif geçirmek için neler yapmalı?
Hangi hakikat insana güç verir?
Doktorların'' moral '' dedikleri şeyin iç yüzü nedir?
Bir sonraki yazımda :)
