Bir matlûb ki, gurûbda gaybûbet etmeye mahkûmdur;
kalbin alâkasına,
fikrin merakına değmiyor,
âmâle mercî olamıyor, arkasında gam ve kederle teessüf etmeye lâyık değildir.
Nerede kaldı ki, kalb, ona perestiş etsin ve ona bağlansın kalsın
17. söz Bediüzzaman..
